Pervènco
Vinca major
Apocynaceae
Àutri noum : Pervinco, Prouvençalo, Piéucelage.
Nom en français : Grande pervenche.
Descripcioun :Pervènco di gràndi flour bluio, emé de fueio largo de mai de 3 cm, un pau en formo de cor. Li sepalo soun longo e cihado. S'atrobo en ribo d'aigo (ripilsivo) mai peréu dins li baragno e tóuti li relarg un pau fres. Souvènt cultivado, se pòu naturalisa proche dis oustau.
Usanço :Emai siegue vertuouso, touto la planto es empouisounanto, e pèr acò la fau emplega emé forço avisamen. Di fueio èi tirado de la vincamino qu'èi bono pèr la circulacioun dóu sang e l'óussigenacioun di tarnavello en raport emé lou destrachimen ; s'emplego peréu pèr sougna li léucemìo. La pervènco èi pourtado coume ensigne pèr li mantenèire dóu Felibrige (vèire çai-contro).
Port : Erbo
Taio : 15 à 50 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Vinca
Famiho : Apocynaceae
Ordre : Gentianales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Janvié à jun
Liò : Ribiero
- Prado umido
- Baragno
- Esscoumbre
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Vinca major L., 1753
Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )